De verschrikkelijke treinreis!

Na een kort nachtje toch wel lekker geslapen op ons Spartaans bed. Waren om 6 uur wakker. Naar beneden gegaan waar we Chao natuurlijk weer tegenkwamen. Die helemaal verbaast was dat we er nog waren! Samen ontbeten en daarna weer naar het treinstation gegaan om te kijken hoe en wat. Blijkt dat er weer een trein gaat om 7:40. Onze spullen gepakt en naar de trein gegaan. Het was nu stralend weer en alle mensen waren druk bezig met het opruimen van al het puin. Nieuwe kaartjes gekocht, bleek dat het gewoon dezelfde trein als gisteren zou zijn! Ingestapt en uiteraard bleken er mensen op onze plekken te liggen. Na wat gesteggel haalde zij zelf de conducteur erbij die voorstelde om ons te upgraden maar niet gratis dus wij zeiden nee en de mensen die er lagen moesten verkassen. Nieuw beddengoed geregeld en ons geïnstalleerd voor de reis van dik 10 uur. Onderweg werd duidelijk hoe groot de tyfoon was, kilometers lang kapotte bomen, huizen en overstromingen. Je snapt al dat we na 15 uur nog geen 100km verder waren en vanwege overstromingen kon de trein na 23:00 niet meer rijden. Deze werd op een zijspoor gezet voor de nacht en zou pas de volgende dag om 12:00 verder gaan rijden. In de trein ook een Australisch gezin ontmoet die met 2 kinderen op reis was. Zij zaten vanaf Hue in de trein en inmiddels al 30 uur lang!!! Hun tour operator had een pick up geregeld maar die moest eerst vanaf Hanoi naar ergens buiten Vinh komen. We hoorden via hun dat 3 Vietnamezen een taxi wilden nemen en deze wilden delen. We zouden dan 6 uur later in Hanoi zijn, koste wel 1.120.000 dong (€36). Toen de taxi er was moesten we eerst de trein uitkomen, conducteur moest de deur open doen en wij sprongen uit de trein. Moesten het spoor oversteken om op een perronnetje te komen waar de taxi stond te wachten. Helaas geen grote bus maar een gewone personen auto. Tassen paste nauwelijks achterging en 4 man op de achterbank en Jake voorin met de knieën tegen het dashboard en twee rugzakken. Het was maar 230 km naar Hanoi maar de snelweg was overstroomd dus moesten omrijden via de HCM road :-)! Je kan je toch ook niet voorstellen dat je 6 uur over een stukje van 270km (+40km voor het omrijden) doet. Maar door alle plassen en langs alle ravage snap je het toch wel. De rit was ook wel echt eentje waarbij we geluk hebben dat we dit nog kunnen typen, het ging een paar keer bij fout en een frontaaltje met een grote sleeperbus of vrachtwagen winnen we helaas niet! Het was ook super donker buiten want nergens was nog stroom, pas een paar km buiten Hanoi was er weer straatverlichting! Uiteindelijk om 5 uur onder aan Hoam Kien Lake uit de auto gegooid, laatste stukje moesten we lopen. Wij protesteerden maar de tassen lagen al op straat. Uiteindelijk was het maar een klein stukje over de doodstille straten en wel lekker om te lopen na zoveel uur in de trein en auto. Was trouwens al erg druk om 5 uur rond Hoam Kiem Lake heel veel mensen waren aan het hardlopen. We kwamen aan bij ons uitgekozen Guesthouse en alles was potdicht, aangebeld maar geen gehoor. Half uurtje op de stoep gezeten en toen nog een keer aangebeld, wat geschuifel en de deur en hek gingen open. Slaperige Vietnamees vrouwtje deed de deur op een kier: You have room? 8 o clock was het slaperige antwoord maar we mochten al binnenkomen in het halletje. Zij ging weer op het houten bankje liggen wij op een ander bankje en het licht ging weer uit.