Dag 12 Ugab River SRT - Twyfelfontein (105km)

Heerlijk geslapen en gelukkig maar ook helaas geen luipaarden gezien. Na het ontbijt warm gedoucht. Hier is dat niet vanzelfsprekend, zeker niet op dit soort ‘bush campings’. Hier stond een vat bij de douches waar ‘s ochtends vroeg een houtvuur onder wordt gemaakt zodat het water in het vat warm wordt. Dit heet een donkey. De douches zelf waren gemaakt tussen de bomen en afgesloten met houtjes. We konden er overheen kijken dus je had tijdens het douchen een gaaf uitzicht over de vallei en bergen. Behalve Yvette ;-)

We vervolgden onze weg over de Desolation Valley Trail, een 4x4 trail van 80km rechtstreeks naar Twyfelfontein. De normale route was dik 200km helemaal om de bergen heen en de derde optie was de divorce pass een super heftige 4x4 trail die je beter niet kan nemen met 1 auto.

De desolation valley trail was echt kicke! We reden gemiddeld maar 15km/h over de grote stenen en rotsen door het desolate landschap. Het was net alsof we door Mordor van Lord of the Rings reden. Onderweg nog prachtige uitzichten gehad, de meiden hadden het achterin wel af en toe zwaar door het vele heen en weer gehobbel over de steile rotsen, meer dan eens werd het plafond of de zijramen geraakt.

Na 4,5 uur hadden we de 80km trail afgelegd zonder ook maar iemand tegen te komen. Met recht heet deze trail desolate valley!

We waren nu in Twyfelfontein waar ook bushman tekeningen zijn, deze plek is een unesco world heritage site. De tekeningen hier zijn gegraveerd in de zandstenen terwijl de tekeningen in Sptizkoppe met verf zijn gemaakt. De naam Twyfelfontein komt van een boer die hier ooit wilde blijven, er was maar een waterbron die soms water gaf en soms ook niet dus noemde hij deze plek Twyfelfontein.

We wilden slapen bij Moanie restcamp maar deze was vol. Dus zijn we naar Abaadi rest camp gegaan. Gelukkig dit keer geen waarschuwingen tijdens het inchecken… Hier ook weer een mooi plekje langs de rivierbedding gevonden. Even later kwam er een Duits stel, David en Sylvia naast ons staan die we al een paar keer eerder zijn tegen gekomen en ook al even met hadden staan praten.

Na het eten hadden we ze uitgenodigd om een bakkie te komen drinken en hebben we gezellig zitten kletsen. Op een gegeven moment komt een locale man onze plek op geslopen met tent en slaapzak onder zijn arm. Hij vertelde ons dat hij bij een waterhole slaapt vlakbij ons en nu weggaat omdat er olifanten aankomen. Echt op het moment dat hij olifant zegt horen we vlakbij ook keihard takken breken. De man ging weg en wij probeerden de olifanten te zien. Ondertussen hoorden we takken kraken en soms ook het gegrom van olifanten. Iedere keer als we weer wilden gaan zitten hoorde je takken breken, grommen en een keer zelfs trompetteren! Het was al donker maar met het maanlicht konden we nog redelijk zien. Af en toe met de zaklampen over de rivierbedding geschenen maar helaas geen olifanten gezien. Bizar dat zulke grote beesten op enkele tientallen meters afstand zijn en je ze uiteindelijk niet ziet terwijl we ze wel konden ruiken! Het was echt super spannend ook. We hebben in onze tenten ook nog lang liggen luisteren.